تا امروان

جلال سرفراز (زاده 1322 ) از شاعران نوسرایی است که از چند دهه پیش در عرصه شعر حضور دارد. او از نسل شاعران نوجویی بود که با هفته نامه و شب های «شعر خوشه» به سرپرستی احمد شاملو (بامداد)، مطرح شدند. از جلال سرفراز تاکنون چهار دفتر شعر منتشر شده است که آخرین آنها «از ریل روبه رو» نام دارد. سرفراز در شعرهای خود بیشتر به تجربه وجوه تازه یی از کارهای زبانی می پردازد .سرفراز در سال 1362 به خارج از کشور کوچ کرد و اکنون بیش از 25 سال است که دربرلین پایتخت آلمان زندگی می کند. پدر این شاعر از روستای عمروان بوده واین شاعر به یاد این روستا  شعری به نام «تا امروان» می سراید.

  تا امروان

و خاک    خاکِ ترِ چشم

و سبزِ کم

و کمِ سبز

جایی

           و در روایتِ ساکن

آیین مردگان ، که بیایی

و پنجه روی خاک عموهایت بگذاری

تاریخِ مرگ را بنویسی 

آن عنکبوت پیرِ گوشة ایوان

که خانه یی  به قدرِ وزنِ خودش ساخته است

وان پیر دختری که در کفنِ  خویش می رود

و خاکِ مردگان را

                         پس می زند 

تا امروان که راهِ درازی نیست

و شب

         هنوز شب است

* امروان زادگاه پدرم در حاشیهء کویر – نزدیکی دامغان